Het overkomt ons allemaal wel eens: je wordt 's nachts door boeven overvallen, geblinddoekt afgevoerd en uiteindelijk achtergelaten in een donker bos, waar je heg noch steg kent. Nu is het zaak om de bewoonde wereld weer te bereiken, maar hoe?
Lukraak een bepaalde kant op lopen is niet slim: je verwijdert je zo weliswaar snel van je uitgangspunt, maar de kans is groot dat je uren onderweg bent terwijl later blijkt dat in een andere richting, op nog geen tien minuten gaans, een van alle moderne gemakken voorziene boerderij ligt.
Ietsje beter is het al om in een spiraal te lopen: je schiet nu minder snel op, maar je bestrijkt wel alle windrichtingen. Toch heeft het lopen in een spiraal ook een groot nadeel: omdat je in een gebogen lijn loopt is het onmogelijk de hoekafwijkingen goed te schatten. Als gevolg hiervan doorloop je in de praktijk meestal een figuur zoals hieronder afgebeeld: ga je in het centrum van de laatst beschreven boog op zoek naar je oorspronkelijke vertrekpunt, dan kan dat rare uitkomsten opleveren.
De oplossing voor dit probleem is het gespiraliseerde vierkant.
Het gespiraliseerde vierkant, zoals de jongens dat toepassen, is een figuur waarbij men telkens de vierde poot van een doorlopen vierkant met een vast aantal passen verlengt, waarbij die vierde poot dan geldt als eerste poot van een nieuw, groter vierkant.
Dit heeft als voordelen boven een echte spiraal:
Pas op! Op het kaartje in "Drie jongens en een caravan" staat de figuur (zie hierboven) verkeerd getekend! Er wordt weliswaar een gespiraliseerd vierkant afgebeeld, maar dan eentje waarvan telkens de derde poot wordt verlengd. Hierdoor doorloopt men niet telkens een zijde van het vorige vierkant (zoals in het boek beschreven). Wel is het plaatje daardoor duidelijker dan wanneer het goed zou zijn afgebeeld.
Probeer maar uit: als je de figuur op papier zet die Bob toepast krijg je een soort parketmotief van in elkaar geschoven, en allengs groter wordende, L-vormige figuren met een vierkant in het midden. Het is moeilijk om hier een spiraal in te herkennen. Dit komt nu juist door het gedeeltelijk overlappen van de zijden.
Terug naar de hoofdpagina van de "Duizend-en-enige hoofdstukken over Bob Evers"
Paginabaas:
Paul Vinkenoog <paul_op_vinkenoog_punt_nl>